"Księżniczka z lodu" Camilla Läckberg

Tytuł: "Księżniczka z lodu"
Autor: Camilla Läckberg
Liczba stron: 424
Wydawnictwo: Czarna Owca
Okładka: miękka
Wymiary: 13,5x21,0
Tom I

"W niewielkiej miejscowości na zachodnim wybrzeżu Szwecji, wśród małej, zamkniętej społeczności, gdzie wszyscy się znają i wszystko o sobie wiedzą - w jednym z domów odkryto zwłoki młodej kobiety. Początkowo wszystko wskazuje na samobójstwo, okazuje się jednak, że Alex została zamordowana. Prywatne śledztwo rozpoczyna Erica Falck - pisarka i przyjaciółka Alex z dzieciństwa. Księżniczka z lodu to doskonałe studium psychologii zbrodni. Jednak książka nie ogranicza się jedynie do intrygi kryminalnej. Jest to także powieść obyczajowa z ciekawie nakreślonymi postaciami i interesującym obrazem szwedzkiej prowincji. To mocna strona powieści, która oprócz Szwecji odniosła wielki sukces także we Francji, gdzie trwają przygotowania do produkcji filmu.

Pierwsze wydanie "Księżniczki z lodu" ukazało się w 2003 roku. Od tamtej pory Camilla Läckberg wydała już sześć kryminałów, w których czytelnicy spotykają się z pisarką Ericą Falck i mieszkańcami małej miejscowości w pobliżu Göteborga.

Powieść została wyróżnienie międzynarodową nagrodą Grand Prix de Littérature Policiere dla najlepszej powieści kryminalnej 2008 roku." [Czarna Owca]

Uff... Przeczytałam. Nie to, żebym się męczyła przy tym, że tak teraz wzdycham. Po prostu ta książka niesie ze sobą dość smutne dla mnie wspomnienie z dnia wczorajszego. Pozwolicie, że je przemilczę. Co do samej lektury. Będzie krótko, zwięźle i na temat. Pochłonęła mnie od pierwszych stron. Bardzo przyjemnie mi się ją przyswajało. Przystępni bohaterowie, wzbudzający sympatię - mam tutaj na myśli Erickę i Patricka, żeby nie było niejasności, bo tych mniej lubianych również się kilku znajdzie. Sama historia jest jak najbardziej ciekawa. Nie to, żebym była  jakąś wielką znawczynią kryminałów, nie mniej jednak mnie sprawa domniemanego samobójstwa Alex szczerze zainteresowała. Czytałam, czytałam i czytałam chcąc dowiedzieć się i wywnioskować jak więcej. Znalazłam przy okazji parę nieścisłości, które mi ze sobą nie "grały". Nie wiem jednak na ile jest to zaliczona przez autorkę, mówiąc kolokwialnie "wtopa", a na ile moja nieuwaga, bądź też problemy z percepcją. Imiona i nazwiska bohaterów również robiły swoje. Czasem musiałam się zatrzymać na chwilę, by mój mózg mógł skojarzyć kto jest kim. Wracając jednak do domniemanych przeze mnie wpadek. Nie miałam zbyt wielkiej motywacji, by wrzucać wsteczny bieg i swoje wątpliwości rozwiewać, po prostu płynęłam dalej w narzuconym przez autorkę kierunku. Był to dość udany rejs i chociaż mam świadomość, że nie zdecyduję się na jego powtórzenie, to mimo wszystko nie żałuję.

Pozwolę sobie w tym momencie na małą dygresję. Wiecie co mnie najbardziej wkurza w pisaniu recenzji, a w moim przypadku "recenzji"? To całe wprowadzenie, nakreślenie wydarzeń, przedstawienie bohaterów. Kiedy próbuję, to czuję, że za bardzo płynę i się nad tym rozwodzę, zamiast dać Wam znać, czy warto, czy nie warto się w ogóle fatygować. Musicie mi zatem wybaczyć, ale będę się zazwyczaj w swoich opiniach ograniczała tylko do luźnych refleksji na temat przeczytanej pozycji. Chociaż nie powiem, bo z przyjemnością czyta mi się Wasze recenzje z prawdziwego zdarzenia i po cichu zazdroszczę Wam tak umiejętnego dobierania słów :)

Wracając na właściwe tory swego wywodu chciałabym Wam powiedzieć, że "Księżniczka z lodu" to naprawdę dobra powieść, która potrafi zapewnić odpowiednią dawkę rozrywki jej czytelnikowi. Warto zatem przywitać się z Camillą Läckberg, zaprosić ją na herbatę i posłuchać (w domyśle: przeczytać) co ma nam do powiedzenia. Osobiście planuję w najbliższym czasie na pewno więcej, niż jedno takie spotkanie.