W trzech frazach: II wojna światowa, Francja, konspiracja
Książka, na temat której czytałam peany i która okazała się największym rozczarowaniem ubiegłego roku. Mniej więcej do połowy wieje nudą, później fabuła troszkę się rozkręca, jest nawet mały wzrusz pod koniec, ale tak naprawdę to książka, o której bardzo szybko się zapomina. Mój główny zarzut to zbytnia powierzchowność przedstawienia wojennego tematu oraz słabo nakreślone bohaterki.
Chciałabym napisać o niej coś więcej. Chciałabym wnieść tu jakąś wartość, ale czytałam ją dość dawno temu i już wszystko z mej głowy uleciało... Ale może... O tak! Są dwa wątki, które pamiętam.
Pierwszy, to dość wzruszająco przedstawiona, burzliwa i trudna relacja ojciec - córka. To chyba najmocniejsza strona tej książki. Isabelle opuszczona przez surowego ojca w dzieciństwie postanawia się do niego wprowadzić, by rozpocząć konspiracyjną działalność w Paryżu. Dopiero wojenna rzeczywistość pozwala im nawiązać nić porozumienia, a także wyrazić niewypowiedziane uczucia. Trzeba przyznać, że autorka w interesujący sposób przedstawiła tę niezwykłą więź łączącą rodzica i dziecko - niewytłumaczalny rodzaj miłości, takiej ponad wszystko.
Drugi, to niesamowicie dla mnie zaskakujący wątek żydowski, gdzie religia została jak dla mnie postawiona ponad dobro dziecka. (UWAGA SPOJLER!) Do tej pory nie mogę zrozumieć jak odebranie dziecka najbliższym mu osobom, które stały się jego rodziną po śmierci rodziców i wywiezienie na drugi koniec świata do żydowskiej społeczności obcych mu osób było dla jego dobra. Ale to tylko takie tam moje spostrzeżenie.
Zabawna refleksja nasuwa mi się jeszcze na myśl przy okazji tej książki. Żyjemy w czasach, gdy wszystko podlega ocenie, nie tylko obejrzany film, czy przeczytana książka. Oceniamy jazdę uberem, jedzenie w restauracji, czy poziom usług firmy przeprowadzkowej. Wysoka ocena = wysokie oczekiwania i tym większe rozczarowanie, gdy obiekt naszego zainteresowania ich nie spełni. A zabawne jest to, że człowiek tak bardzo polega na ocenach innych osób. Tak było ze mną w przypadku "Słowika" i chyba głównie stąd tak OGROMNE okazało się moje rozczarowanie :)
Komentarze
Prześlij komentarz