Autor: Henning Mankell
Liczba stron: 304
Wydawnictwo: W.A.B
Okładka: miękka
Wymiary: 12,5x19,5
"W niewielkiej mieścinie na południu Szwecji z rąk sadystycznych morderców ginie para staruszków. Prowadzący śledztwo komisarz Wallander nie znajduje motywów okrutnej zbrodni; małżonkowie nie mieli wrogów, z domu nic nie zginęło, a jedynym śladem jest powtarzane przez umierającą kobietę słowo "cudzoziemcy". Informacja przedostaje się do prasy, wywołując tragiczne w skutkach, rasistowskie akty odwetu, za którymi stoi organizacja neonazistowska. Wallander podejmuje ten trop; dowiaduje się również, że zamordowany staruszek dorobił się w czasie wojny majątku, współpracując z Niemcami. Niestety, i te ślady prowadzą donikąd." [W.A.B.]
Jak na mój gust opis zawiera zbyt dużo spojlerów. Nie można zarysować fabuły tak, by nie zdradzić wydarzeń obejmujących 3/4 książki? Chociaż suma sumarum wyszłoby nam z tego niekiedy może ledwo jedno zdanie... Osobiście jednak nie mam nic przeciwko i nieraz lubię czytać książkę nie wiedząc praktycznie nic o fabule. Zdarza mi się wybierać lektury sugerując się w głównej mierze pozytywnymi opiniami na ich temat, bez szczególnego zagłębiania się w treść. W końcu liczy się to, jak coś jest napisane, bo jak jest napisane dobrze, to mogę czytać praktycznie o wszystkim. W każdym bądź razie po "Mordercę bez twarzy" sięgnęłam właśnie w ciemno, gdyż poznałam już głównego bohatera przy okazji "O krok" - pozycji będącej którąśtam z kolei częścią cyklu.
I to właśnie teraz jest tak, jak być powinno, bo koniec końców wróciłam do początku, czyli do świeżo upieczonego komisarza-rozwodnika oraz brutalnego morderstwa w liczbie ofiar: 2. Kto zabił i to jeszcze w tak okrutny sposób, Bogu ducha winnych staruszków? Śledztwo rusza pełną parą, a jego pierwszy tydzień jest bardzo intensywny dla naszego bohatera, który notabene przedstawia sobą obraz człowieka nieźle sponiewieranego przez życie. Wallander nie wylewa za kołnierz, swoje ciało traktuje jak auto terenowe, a jego życie rodzinne dalekie jest od sielanki. Rozwód, brak kontaktu z córką, problemy z ojcem, a do tego stresująca i wyczerpująca praca dają się Kurtowi nieźle we znaki. Nie mniej jednak nie można odmówić mu odwagi, sumienności i konsekwencji w życiu zawodowym, dlatego też ogólny odbiór postaci jest jak najbardziej pozytywny i Wallander wzbudza w czytelniku sympatię.
Jeśli miałabym się natomiast odnieść do samej intrygi, to moja sympatia do książki jako całości osiąga mniejsze od oczekiwanych, rozmiary. Jak już wspomniałam ruszamy z kopyta, śledzimy każdy dzień ze szczegółami, mało śpimy, kiepsko jemy i prowadzimy istny wyścig z czasem, by później drastycznie zwolnić, zrobić sobie nawet do kilku miesięcy przerwy, aż w końcu trafić ni z tego, ni z owego na właściwe puzzle naszej niezbyt misternej układanki. Brakowało mi tu konkretnie zarysowanej intrygi: zawiłej, pełnej niedomówień, potrafiącej zapędzić zarówno bohaterów, jak i czytelników w kozi róg. Posunę się nawet dalej i powiem, że książka w pierwszej części mnie nie porwała, męczyłam dziennie po kilka stron i jakoś nie miałam ochoty na więcej. Dopiero ostatnie tak na oko może z 70 stron zabrało mnie w ciekawą podróż i podwoiło siłę grawitacji, tak że nie mogłam się ruszyć z łóżka, dopóki nie dotarłam do ostatniej strony.
Mankell w szczytowej formie to, to nie jest, ale tragedii też nie ma. Jest klimatycznie - Szwecja jawi się tu jako mroźny koniec świata, gdzie zamiecie śnieżne nie pozwalają ludziom przedostać się z budynku do zaparkowanego nieopodal auta. Jest ludzko, bez efektu CSI i z prawdziwymi problemami, słabościami i wadami bohaterów. A także jest ciekawie, bo to przecież dopiero początek przygód komisarza, którego nie sposób nie polubić. Dlatego też Chomik będzie czytał dalej ;)
Książkę przeczytałam w ramach wyzwań:
Nawet jeśli nie jest w szczytowej formie...to i tak warto przeczytać. Pozdrawiam :)
OdpowiedzUsuńPewnie, że warto ;)
UsuńCzaję się na tą serię już od dawna, ale jakoś nie mogę się zabrać.
OdpowiedzUsuńJa też mam mnóstwo takich serii, za które nie mogę się zabrać ;)
UsuńO, mam na półce. Teraz już muszę przeczytać i porównać:)
OdpowiedzUsuńCzytaj, czytaj ;)
UsuńCoś dla mnie, ale autora nie czytałam jeszcze ":)
OdpowiedzUsuńO proszę, to najwyższy czas nadrobić zaległości ;)
UsuńWidzę że to coś dla mnie :) chętnie rozglądnę się za tą autorką.
OdpowiedzUsuńRaczej się nie skuszę
OdpowiedzUsuń